Beoordelingsroute einde-afval

Wanneer is sprake van einde-afval?

Bij ‘einde-afval’ is in eerste instantie sprake van een afvalstof, maar door een handeling van nuttige toepassing is niet langer sprake van een afvalstof. De wettelijke basis hiervoor is neergelegd in de Wet milieubeheer.

In artikel 1.1, lid 6 Wet milieubeheer staat hierover het volgende:

Afvalstoffen die een behandeling van recycling of andere nuttige toepassing hebben ondergaan, worden niet langer als afvalstoffen beschouwd, indien zij voldoen aan de volgende voorwaarden:

  1. de stoffen, mengsels of voorwerpen zijn bestemd om te worden gebruikt voor specifieke doelen;
  2. er is een markt voor of vraag naar de stoffen, mengsels of voorwerpen;
  3. de stoffen, mengsels of voorwerpen voldoen aan de technische voorschriften voor de specifieke doelen en aan de voor producten geldende wetgeving en normen; en
  4. het gebruik van de stoffen, mengsels of voorwerpen heeft over het geheel genomen geen ongunstige effecten voor het milieu of de menselijke gezondheid”.

Deze criteria zijn gebaseerd op artikel 6 van de Kaderrichtlijn afvalstoffen. Aan alle voorwaarden moet worden voldaan om niet langer van een afvalstof te spreken.

Voor een uitgebreide toelichting, zie de Handreiking afvalstof of niet-afvalstof.

Europese regelingen

De Europese commissie mag op grond van de Kaderrichtlijn afvalstoffen nadere criteria vaststellen met betrekking tot ‘einde-afval’. Dit heeft de commissie gedaan voor de volgende materialen in de volgende regelingen:

Nederlandse regelingen

Voor afvalstoffen waarvoor geen Europese einde-afvalcriteria zijn ontwikkeld, mogen Europese lidstaten zelf regelingen met einde-afvalcriteria invoeren.

Voor recyclingsgranulaat uit steenachtige afvalstoffen gelden Nederlandse criteria die zijn vastgelegd in de Regeling nr. IENM/BSK-2015/18222 van 5 februari 2015.

Casusspecifieke beoordeling

Als een materiaal dat niet langer een afvalstof is, en voor het eerst in de handel gebracht wordt, moet het materiaal ook voldoen aan de REACH-verordening. Voor meer informatie hierover zie productwetgeving.

Als een wettelijk regeling geldt, dient getoetst te worden aan deze regeling, anders moet van geval tot geval een beoordeling gemaakt te worden. Hiervoor bestaan de volgende hulpmiddelen.