De belangrijkste wijzigingen in kader van de upv voor batterijen

Batterij categorieën

Het aantal batterij categorieën is uitgebreid van 3 categorieën naar 5 categorieën.

De oude categorieën waren:

1. draagbare batterij of accu:
   batterij of accu die: 
         1°. afgedicht is,
         2°. met de hand kan worden gedragen, en
         3°. geen industriële batterij of accu of een autobatterij of -accu is;

2. industriële batterij of accu:
   batterij of accu die uitsluitend voor gebruik voor industriële of professionele doeleinden is ontworpen of in een elektrisch voertuig wordt gebruikt;
3. autobatterij of -accu:
   batterij of accu gebruikt voor het starten, de verlichting of het ontstekingsvermogen van een voertuig niet zijnde een elektrisch voertuig;

De nieuwe categorieën zijn:

1. draagbare batterij:
   een batterij die is afgedicht, niet meer dan 5 kg weegt, niet specifiek is ontworpen voor industrieel gebruik en die geen batterij voor een elektrisch voertuig, geen licht vervoermiddel en geen start-, verlichtings- en ontstekingsbatterij is;
2. batterij voor lichte vervoermiddelen:
   (ook wel light means of transport of LMT batterijen)
   batterij die afgedicht is, niet meer dan 25 kg weegt, en specifiek ontworpen is om elektrische stroom te leveren voor de aandrijving van een voertuig op wielen dat uitsluitend door een elektromotor of door een combinatie van motor en menselijke kracht kan worden aangedreven, waaronder voertuigen van categorie L waarvoor typegoedkeuring is verleend in de zin van Verordening (EU) nr. 168/2013 van het Europees Parlement en de Raad ( 43 ), en die geen batterij voor een elektrisch voertuig is;
3. batterij voor elektrische voertuigen:
   (ook wel EV batterijen)
   batterij die specifiek is ontworpen om elektrische stroom te leveren voor de aandrijving van hybride of elektrische voertuigen van categorie L waarvoor typegoedkeuring is verleend in de zin van Verordening (EU) nr. 168/2013 en meer dan 25 kg weegt of die specifiek ontworpen is de elektrische stroom te leveren voor de aandrijving van hybride of elektrische voertuigen van de categorieën M, N en O zoals bepaald in Verordening (EU) 2018/858;
4. start-, verlichtings- en ontstekingsbatterij:
   (ook wel starting, lightning & ignition of SLI batterij)
   een batterij die specifiek is ontworpen om elektrische stroom te leveren voor het starten, de verlichting of de ontsteking, en die ook kan worden gebruikt voor hulp- of reservefuncties in voertuigen, andere vervoermiddelen of machines;
5. industriële batterij:
   een batterij die specifiek is ontworpen voor industrieel gebruik of bestemd is voor industrieel gebruik na te zijn voorbereid voor herbestemming of na te zijn herbestemd, of elke andere batterij die meer dan 5 kg weegt en geen batterij voor elektrische voertuigen, batterij voor lichte vervoermiddelen of start-, verlichtings- en ontstekingsbatterij is;

Ook is een Guidance van de EWRN verschenen over de categorie indeling

https://www.ewrn.org/fileadmin/ewrn/documents/250416_EWRN_Batteries_Regulation_guidance_document_fin.pdf.

Inzamelen

Uitgebreide producentenverantwoordelijkheid kan bijdragen tot vermindering van het totale gebruik van hulpbronnen, met name door een goede inzameling van afgedankte batterijen. De gescheiden inzameling van afgedankte batterijen en verwerking met daaraan gekoppeld minimale recyclingrendementen, zijn noodzakelijk om hoge niveaus van materiaalterugwinning te bereiken.

Voor draagbare batterijen en batterijen voor lichte vervoermiddelen gaat een inzameldoelstelling gelden.

Voor draagbare batterijen;

1. 45 % uiterlijk op 31 december 2023;
2. 63 % uiterlijk op 31 december 2027;
3. 73 % uiterlijk op 31 december 2030.

Voor lichte vervoermiddelen:

1. 51 % uiterlijk op 31 december 2028;
2. 61 % uiterlijk op 31 december 2031.

Hoe deze inzamelpercentage berekend moeten worden staat in bijlage XI van de verordening.

Daarnaast werkt de Batterijenverordening specifiek de plichten uit voor alle marktdeelnemers, zo moeten ook distributeurs afgedankte batterijen inzamelen.

De inhoudelijke eisen aan de inzameling zijn als volgt samen te vatten;

Kort samengevat zijn de belangrijkste inzamelplichten voor producenten;

1. verzorgen van een landelijk dekkend terugname- en inzamelingssysteem voor afgedankte batterijen;
2. verzorgen van de kosteloze inzameling van afgedankte in samenwerking marktdeelnemers, zoals gemeenten, distributeurs en inzamelpunten;
3. zorgen voor van de kosteloze verstrekking van geschikte inzamelmiddelen en vervoer;
4. kosteloos inzamelen bij de aangesloten inzamelpunten met een frequentie die evenredig is aan het bestreken gebied en aan het volume en het potentiële gevaar van de afgedankte batterijen die gewoonlijk via de aangesloten inzamelpunten voor afgedankte batterijen worden ingezameld;
5. zamelen kosteloos afgedankte batterijen die van afgedankte elektrische en elektronische apparatuur zijn afgezonderd, in met een frequentie die in verhouding staat tot het volume en het potentiële gevaar van de afgedankte batterijen;
6. het aanbieden van de afgedankte batterijen aan een volgens artikel 70 afvalverwerker.

Bij de inzameling en terugname dient in samenwerking met minimaal één van de volgende marktdeelnemers te worden opgezet;

1. gemeenten;
2. distributeurs;
3. recyclers van aeea of autodemontagebedrijven;
4. vrijwillige innamepunten;

En in geval aan de orde de marktdeelnemers die batterijen voorbereiden voor hergebruik, herfabriceren of herbestemmen.

Financiële eisen

Ook is het belangrijk dat een producent de volgende kosten dekt;

1. de kosten van de gescheiden inzameling van afgedankte batterijen en de daaropvolgende overbrenging en verwerking ervan, rekening houdend met de eventuele inkomsten uit de voorbereiding voor hergebruik of de voorbereiding voor herbestemming, of uit de waarde van secundaire grondstoffen uit de gerecyclede afgedankte batterijen;
2. de kosten van het verrichten van een onderzoek naar de samenstelling van de ingezamelde stromen gemengd stedelijk afval;
3. de kosten van het verstrekken van informatie over de preventie en het beheer van afgedankte batterijen;
4. de kosten van het verzamelen van gegevens en het rapporteren daarvan aan de bevoegde autoriteiten.

Nieuw is dat de verordening expliciet vereist dat een producent ook garant staan voor deze kosten als zij failliet is gegaan of stopt met haar bedrijfsactiviteiten. Dit kan bijvoorbeeld door het afsluiten van een verzekering, het inrichten van een fonds of een geblokkeerde bankrekening.

Eisen voor distributeurs en online platforms

Distributeurs hebben de plicht om batterijen terug te nemen, zonder de eindgebruiker te verplichten een nieuwe batterij te kopen, ongeacht de samenstelling, het merk of de oorsprong van de batterijen.

Deze terugnameverplichting:

1. is niet van toepassing op afgedankte producten die batterijen bevatten;
2. is beperkt tot de categorieën afgedankte batterijen die de distributeur als batterijen in aanbieding heeft en, voor afgedankte draagbare batterijen, tot de hoeveelheid die niet-professionele eindgebruikers gewoonlijk verwijderen.

De distributeurs geven de ingezamelde batterijen af aan de producent, de producentenorganisatie of een afvalverwerker.

Ook voor online platforms gelden regels. Zij moeten zorgen voor voldoende inzamelpunten en moeten bij levering en verkoop wijzen op de mogelijkheid om afgedankte batterijen af te geven.

Regels voor afvalverwerking

De regels voor afvalverwerking staan in het Landelijke afvalbeheerplan en de Batterijenverordening.

Batterijen moeten worden gerecycled en mogen niet worden verwijderd of onderworpen aan energieterugwinning. Batterijen die zijn ingebouwd moeten eerst worden verwijderd uit bijvoorbeeld het apparaat of voertuig.

Batterijen moeten minimaal overeenkomstig de beste beschikbare technieken worden verwerkt, zoals bedoeld in de Rie-richtlijn.

Daarnaast dienen de volgende doelstellingen behaald te worden;

Deel B: Doelstellingen inzake recyclingrendement

1. Uiterlijk op 31 december 2025 moet de recycling ten minste de volgende doelstellingen inzake recyclingrendement halen:
   1. recycling van 75 % van het gemiddelde gewicht van lood-zuurbatterijen;
   2. recycling van 65 % van het gemiddelde gewicht van lithiumbatterijen;
   3. recycling van 80 % van het gemiddelde gewicht van nikkel-cadmiumbatterijen;
   4. recycling van 50 % van het gemiddelde gewicht van andere afgedankte batterijen.

2. Uiterlijk op 31 december 2030 moet de recycling ten minste de volgende doelstellingen inzake recyclingrendement halen:
   1. recycling van 80 % van het gemiddelde gewicht van lood-zuurbatterijen;
      1. recycling van 70 % van het gemiddelde gewicht van lithiumbatterijen.

Deel C: Doelstellingen inzake materiaalterugwinning

1. Uiterlijk op 31 december 2027 moet alle recycling ten minste de volgende doelstellingen inzake materiaalterugwinning halen:
   1. 90 % voor kobalt;
   2. 90 % voor koper;
   3. 90 % voor lood;
   4. 50 % voor lithium;
   5. 90 % voor nikkel.
2. Uiterlijk op 31 december 2031 moet alle recycling ten minste de volgende doelstellingen inzake materiaalterugwinning halen:
   1. 95 % voor kobalt;
   2. 95 % voor koper;
   3. 95 % voor lood;
   4. 80 % voor lithium;
   5. 95 % voor nikkel.

Herfabricage

Ook organiseert de Batterijenverordening de voorbereiding voor hergebruik en voorbereiden voor herbestemmen van batterijen.  Ook introduceert de verordening de term herfabricage.

Bij voorbereiding voor herbestemming gaat om een verwerkingshandeling waarmee een afgedankte batterij of onderdelen daarvan worden voorbereid om te worden gebruikt voor een ander doel of een andere toepassing dan die waarvoor de batterij oorspronkelijk is ontworpen. Bijvoorbeeld een batterij voor een elektrische auto wordt een batterij voor stationaire energieopslag.

Bij herfabricage gaat het om; een technische handeling die wordt uitgevoerd op een gebruikte batterij, om de batterijcapaciteit te herstellen tot ten minste 90 % van de oorspronkelijke nominale batterijcapaciteit, en waarbij de conditie van alle afzonderlijke batterijcellen onderling niet meer dan 3 % verschilt, en die ertoe leidt dat de batterij wordt gebruikt voor hetzelfde doel of dezelfde toepassing als die waarvoor de batterij oorspronkelijk is ontworpen.

Aan het voorbereiden voor hergebruik, herbestemmen en herfabricage stelt de verordening aanvullende eisen in onder andere artikel 73. Marktdeelnemers die deze werkzaamheden uitvoeren moet ook voldoen aan de verplichtingen voor de upv en worden gezien als producent en fabrikant.