Autowrakken (handhavingskwestie)
Afvalstof uitgebreid:
metaal, kunststoffen, afgewerkte olie etc.
Conclusie:
In deze zaak komt, naast de vraag wanneer er sprake is van een stortplaats, ook de vraag aan de orde of autowrakken al dan niet als afval moeten worden gekwalificeerd. Er staan veel auto’s op het terrein, afkomstig uit het hogere segment. De onderdelen daarvan hebben dermate veel economische waarde dat niet van afval kan worden gesproken. De Afdeling deelt dit standpunt niet.
“Uit de uitspraak van de Afdeling van 26 april 2006, ECLI:NL:RVS:2006:AW3985, waarnaar de rechtbank terecht heeft verwezen, kan worden afgeleid dat de omstandigheid dat een voertuig in een zodanige staat van onderhoud verkeert dat het niet op economisch rendabele wijze in rijtechnische staat te brengen is, een aanwijzing vormt dat het voertuig een afvalstof is. Ook kan uit die uitspraak worden afgeleid dat de omstandigheid dat een voertuig of onderdelen daarvan nog een economische waarde hebben op zichzelf niet maakt dat een voertuig niet als afvalstof kan worden aangemerkt. Ingevolge artikel 1.1, eerste lid, van de Wet milieubeheer is uiteindelijk bepalend of de houder van het voertuig zich ervan ontdoet, voornemens is zich te ontdoen of zich moet ontdoen. Wat de door [appellant] bedoelde bijzondere voertuigen in het hogere segment betreft, zal het van de omstandigheden van het geval afhangen of, hoewel het voertuig niet op economisch rendabele wijze in rijtechnische staat te brengen was, de persoon die het voertuig aan [appellant] heeft verkocht zich er desondanks niet van heeft ontdaan”.
De Afdeling geeft aan dat het op de weg van appellant, dus de eigenaar van het autobedrijf is, om in voorkomende gevallen aan te tonen dat er geen sprake is van zich ontdoen.